(41) [همگى] سبكبار و گرانبار كوچ كنيد و با نيروى مالى و بدنى خود در راه خدا به جهاد پردازيد. اين براى شما بهتر است اگر بدانيد. (42) اگر [آنچه بدان دعوت شدهاند،] متاعى نزديك و سفرى آسان بود، از پى تو مىآمدند، ولى اين راه پرمشقّت [تبوك] بر آنان دور مىنمايد، و به زودى به خدا سوگند خواهند خورد كه اگر مىتوانستيم با شما بيرون مىآمديم. آنان [با اين سوگند دروغ] خود را به هلاكت مىاندازند، و خدا مىداند كه آنان قطعا دروغگويند. (43) خدا از تو بگذرد، چرا پيش از آنكه حال راستگويان براى تو آشكار شود و دروغگويان را بشناسى، به آنان اجازه [ترك جهاد] دادى؟ (44) كسانى كه به خدا و روز واپسين ايمان آوردهاند، براى [ترك] جهاد با نيروهاى مالى و بدنى خود از تو اجازه نمىخواهند، و خدا به تقوا پيشگان داناست. (45) فقط كسانى [براى ترك جهاد] از تو اجازه مىخواهند كه به خدا و روز واپسين ايمان ندارند و دلهايشان دچار شكّ است، از اين رو آنان در شك خود سرگردانند. (46) و اگر قصد بيرون آمدن داشتند، وسيلهاى براى آن آماده مىكردند، ولى خدا حركتشان را خوش نداشت، از اين رو آنان را بازداشت، و گفته شد: با وانشستگان بنشينيد. (47) اگر در ميان شما [براى جنگ تبوك] بيرون آمده بودند، جز اضطراب و تباهى براى شما نمىافزودند، و به سرعت ميان شما نفوذ مىكردند و بر ضدّ شما فتنه برمىانگيختند، و در ميان شما كسانىاند كه كاملا به آنان گوش فرا مىدهند، و خدا به ستمكاران داناست.