(55) پس مبادا اموال و اولادشان تو را به شگفت آورد. جز اين نيست كه خدا مىخواهد به وسيله اينها در زندگى دنيا عذابشان كند و جانشان در حال كفر بيرون رود. (56) و به خدا سوگند مىخورند كه قطعا از شما هستند، درحالىكه از شما نيستند، ولى گروهى هستند كه مىترسند. (57) اگر پناهگاه يا غارها يا نهانگاهى بيابند، [براى فرار از جهاد،] شتابان به سوى آن روى مىآورند. (58) و از جمله منافقان كسانى هستند كه در [تقسيم] صدقات بر تو عيب مىگيرند؛ پس اگر از آن صدقات به آنان داده شود خشنود مىشوند، و اگر داده نشود ناگهان به خشم مىآيند. (59) و [چه خوب بود] اگر به آنچه خدا و پيامبرش به آنان دادهاند راضى مىشدند و مىگفتند: خدا براى ما بس است، به زودى خدا و پيامبرش از بخشش خود به ما ارزانى مىدارند و ما فقط به خدا توجّه و رغبت داريم [و نياز خود را از او مىخواهيم]. (60) [منافقان در صدقات طمع نكنند،] صدقات، تنها براى نيازمندان و بينوايان و كارگزاران آن و كسانى است كه [با دريافت آن] دلهايشان الفت مىيابد، و نيز در [راه آزادى] بردگان و [پرداخت وام] بدهكاران، و در راه خدا و [رفع نياز] در راه ماندگان است. اين به عنوان فريضهاى است از جانب خدا، و خدا دانا و حكيم است. (61) و از جمله منافقان كسانى هستند كه پيامبر را آزار مىدهند و مىگويند: او [سراپا] گوش است. بگو: او گوش خوبى براى شماست؛ به خدا ايمان دارد، و مؤمنان را تصديق مىكند، و رحمتى است براى كسانى از شما كه ايمان آوردهاند. و كسانى كه پيامبر خدا را آزار مىرسانند، عذابى دردناك خواهند داشت.