(62) [منافقان] براى شما به خدا سوگند مىخورند تا شما را خشنود سازند، در صورتى كه اگر مؤمن باشند سزاوارتر است كه خدا و پيامبرش را خشنود كنند. (63) آيا ندانستهاند كه هركس با خدا و پيامبرش دشمنى كند آتش جهنّم براى او خواهد بود، كه در آن جاودانه است؟ اين همان رسوايى بزرگ است. (64) منافقان از اين بيم دارند كه سورهاى بر [ضدّ] آنان نازل شود و از آنچه در دلشان است به آنان خبر دهد. بگو: مسخره كنيد! به يقين، خدا آنچه را كه از [آشكار شدن] آن بيم داريد آشكار خواهد ساخت. (65) و اگر از آنان بپرسى [كه چه مىگفتيد؟] قطعا خواهند گفت: ما فقط به شوخى و بازى چيزى مىگفتيم. بگو: آيا خدا و آيات او و پيامبرش را مسخره مىكرديد؟ (66) عذر نياوريد! بىترديد، شما پس از ايمانتان كافر شدهايد. اگر از گروهى از شما درگذريم، گروهى ديگر را به سبب اينكه مجرمند عذاب خواهيم كرد. (67) مردان و زنان منافق، همه از يكديگرند. به كارهاى ناپسند وامىدارند و از كارهاى پسنديده باز مىدارند، و دستشان را [از انفاق] مىبندند. خدا را فراموش كردهاند، از اين رو خدا آنان را فراموش كرده است. بىترديد، اين منافقانند كه نافرمانند. (68) خدا به مردان و زنان منافق و كافران، آتش جهنّم را وعده داده است، كه جاودانه در آن خواهند بود. همان برايشان كافى است، و خدا لعنتشان كرده است و عذابى پايدار دارند.