(123) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، [نخست] با آن گروه از كافران [متجاوز] كه در همسايگى شما هستند پيكار كنيد، و بايد در شما درشتى و صلابت احساس كنند، و بدانيد كه خدا با تقواپيشگان است. (124) و هنگامى كه بخشى از قرآن نازل مىشود، بعضى از منافقان مىگويند: اين برايمان كدام يك از شما افزود؟ امّا كسانى كه ايمان آوردهاند، بر ايمانشان مىافزايد و شادمانى مىكنند. (125) و امّا كسانى كه در دلشان مرضى هست، پليديى بر پليدىهايشان مىافزايد و درحالىكه كافرند مىميرند. (126) آيا اين منافقان [توجّه ندارند و] نمىبينند كه هر سال يك يا دو بار امتحان مىشوند؟ باز هم نه توبه مىكنند و نه متذكّر مىشوند. (127) و هنگامى كه بخشى از قرآن [كه بيانگر رسوايى منافقان است] نازل شود، بعضى از آنان به بعضى ديگر نگاه مىكنند [و مىگويند:] آيا كسى شما را مىبيند؟ سپس [از نزد پيامبر] باز مىگردند. خدا دلهايشان را [از درك حقيقت] منصرف كرده است، زيرا آنان گروهى هستند كه نمىفهمند. (128) همانا براى شما پيامبرى از خودتان آمده است كه رنج بردن شما بر او دشوار است و بر هدايت شما حريص و نسبت به مؤمنان بسيار دلسوز و مهربان است. (129) پس اگر روى برتافتند، بگو: خدا براى من كافى است. معبودى جز او نيست. فقط بر او توكّل كردهام، و اوست صاحب آن عرش بزرگ. سوره يونس