(7) بىشك، كسانى كه اميد [و انتظار] لقاى ما را ندارند، و به زندگى دنيا خشنودند و به آن آرامش يافتهاند، و كسانى كه از نشانههاى [قدرت] ما غافلند، (8) اينان به سزاى آنچه به دست مىآوردند، جايگاهشان آتش است. (9) بىترديد، كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، پروردگارشان آنان را به سبب ايمانشان هدايت مىكند، و در باغهاى پرنعمت از زير [قصرهاى] آنان نهرها روان است. (10) نيايش آنان در آنجا سبحانك اللّهمّ و درودشان در آنجا «سلام» و پايان دعايشان «الحمد للّه ربّ العالمين» است. (11) و اگر خدا براى مردم در رساندن بدى [و عذاب] شتاب مىكرد، چنان كه آنان خواهان شتاب [خدا] در رساندن خوبىها هستند، قطعا اجلشان به آنان مىرسيد [و هلاك مىشدند]، ولى ما كسانى را كه به لقاى ما اميد ندارند، در طغيانشان با كوردلى و سرگردانى رها مىكنيم. (12) و هنگامى كه به انسان سختى برسد، به پهلو خفته يا نشسته يا ايستاده ما را [به فرياد رسى] مىخواند، و چون سختى را از او برداريم [بىاعتنا] مىگذرد، چنان كه گويى براى [رفع] آن سختى كه به او رسيده بود ما را نخوانده است. اينگونه براى اسرافكاران آنچه مىكردند زينت داده شده است. (13) و در حقيقت، ما نسلهاى پيش از شما را آنگاه كه ستم كردند هلاك نموديم، درحالىكه پيامبرانشان دليلهاى روشن برايشان آورده بودند، ولى آنان حاضر نبودند ايمان بياورند. اينگونه ما گروه مجرمان را كيفر مىدهيم. (14) سپس شما را از پى آنان در زمين جانشين كرديم تا بنگريم كه چگونه عمل مىكنيد.