(15) و هنگامى كه آيات ما كه به خوبى روشن است بر آنان خوانده مىشود، كسانى كه اميد لقاى ما را ندارند، مىگويند: قرآنى غير از اين بياور، يا آن را عوض كن. بگو: مرا نرسد كه آن را از پيش خود عوض كنم. جز آنچه را كه به من وحى مىشود پيروى نمىكنم. من اگر پروردگارم را نافرمانى كنم. از عذاب روزى بزرگ مىترسم. (16) بگو: اگر خدا مىخواست آن را بر شما نمىخواندم و خدا نيز شما را از آن آگاه نمىكرد. همانا من پيش از [نزول] آن عمرى در ميان شما به سر بردهام. آيا عقل خود را به كار نمىگيريد؟ (17) پس كيست ستمكارتر از كسى كه بر خدا دروغ بندد يا آيات او را دروغ بشمارد؟ بىترديد، مجرمان ظفرمند نمىشوند. (18) و جز خدا چيزهايى را مىپرستند كه نه به آنان زيان مىرساند و نه به آنان سود مىدهد، و مىگويند: اينان نزد خدا شفاعتگران ما هستند. بگو: آيا خدا را از چيزى با خبر مىكنيد كه نه در آسمانها و نه در زمين از آن آگاهى ندارد؟ منزّه است او و برتر از اينكه به وى شرك ورزند. (19) و مردم [در آغاز] جز يك امّت نبودند؛ پس اختلاف كردند. و اگر نبود سخنى كه پيشتر از جانب پروردگارت صادر شده است [كه داورى ميان مردم را تا روز قيامت به تأخير افكند]، ميان آنان درباره آنچه بر سرش اختلاف دارند داورى مىشد. (20) و مىگويند: چرا نشانهاى [كه ما مىخواهيم،] از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است؟ بگو: عالم غيب [كه خاستگاه معجزههاست] فقط به خدا اختصاص دارد. پس منتظر باشيد كه من نيز با شما از منتظرانم.