(62) آگاه باشيد كه دوستان خدا نه ترسى بر آنان است و نه غمگين مىشوند. (63) همانان كه ايمان آورده و تقوا پيشه كردهاند. (64) در زندگى دنيا و در آخرت مژده براى آنان است. سخنان خدا تغييرپذير نيست. اين است آن كاميابى بزرگ. (65) و مبادا سخن آنان تو را اندوهگين كند؛ بىترديد، عزّت [و اقتدار]، همه از آن خداست. اوست كه شنوا و داناست. (66) آگاه باشيد كه هركه در آسمانها و هركه در زمين است از آن خداست. و كسانى كه غير از خدا شريكانى را مىخوانند از چه پيروى مىكنند؟ آنان جز از گمان پيروى نمىكنند و جز حدس نمىزنند. (67) اوست آنكه شب را براى شما قرار داد تا در آن بياراميد، و روز را روشن ساخت. بىگمان، در اين [دو پديده] براى گروهى كه مىشنوند نشانههايى [از قدرت خدا] است. (68) گفتند: خدا براى خود فرزند اختيار كرده است. منزّه است او. اوست آن خداى بىنياز. آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست. شما هيچ دليلى بر اين [ادّعا] نداريد، آيا چيزى را كه نمىدانيد، به دروغ بر خدا مىبنديد؟ (69) بگو: به يقين، كسانى كه بر خدا دروغ مىبندند، ظفرمند نمىشوند. (70) در دنيا بهرهاى [اندك] دارند، سپس بازگشتشان فقط به سوى ماست؛ آن گاه به سزاى آنكه كفر مىورزيدند، آن عذاب سخت را به آنان مىچشانيم.