(20) اينان در زمين از سلطه [خدا] خارج نخواهند شد، و جز خدا ياورى نخواهند داشت، و عذاب برايشان دوچندان مىشود. آنان [بر اثر گناهانشان] توان شنيدن [حق] را نداشتند و [حق را] نمىديدند. (21) اينان كسانىاند كه سرمايه فطرت خود را از دست دادهاند، و آنچه به دروغ مىساختند از دستشان رفته است. (22) ناگزير آنان در آخرت، زيانكارترين [مردم] خواهند بود. (23) بىگمان كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده و در برابر پروردگارشان خضوع كردهاند، اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند بود. (24) مثل اين دو گروه (كافر و مؤمن) همچون كور و كر و بينا و شنواست. آيا وصفشان يكسان است؟ پس چرا متذكّر نمىشويد؟ (25) و به راستى نوح را به سوى قومش فرستاديم [و پيامش اين بود] كه من براى شما اخطار كنندهاى آشكارم، (26) كه جز خدا را نپرستيد، زيرا من از عذاب روزى دردناك بر شما مىترسم. (27) پس اشراف قومش كه كافر بودند، گفتند: ما تو را جز بشرى مانند خود نمىبينيم، و نمىبينيم جز كسانى كه فرومايگان ما هستند، آن هم با نظر بدوى، كسى از تو پيروى كرده باشد، و ما براى شما مزيّتى برخود نمىبينيم، بلكه شما را دروغگو مىپنداريم. (28) [نوح] گفت: اى قوم من، به من خبر دهيد، اگر از جانب پروردگارم دليلى روشن داشته باشم، و او از نزد خود رحمتى به من ارزانى داشته باشد كه بر شما [به سبب اعراضتان] ناشناخته مانده است، آيا ما مىتوانيم آن را با اينكه از آن كراهت داريد بر شما تحميل كنيم؟