(109) پس درباره آنچه اينان مىپرستند ترديد نداشته باش. آنان جز همانگونه كه پيشتر پدرانشان [غير خدا را] مىپرستيدند چيزى را نمىپرستند، و قطعا ما نصيب آنان را بى كم و كاست خواهيم داد. (110) و همانا ما به موسى كتاب داديم، پس در آن اختلاف شد. و اگر نبود سخنى كه قبلا از پروردگارت صادر شده است [كه تا قيامت به بندگان مهلت مىدهد،] ميان آنان داورى شده بود. و قطعا آنان درباره تورات سخت در شكّند. (111) و بىگمان، پروردگار تو [جزاى] اعمال همه را به طور كامل خواهد داد، چرا كه او به آنچه مىكنند آگاه است. (112) پس همانگونه كه فرمان يافتهاى، همواره بر راه راست باش، هم تو و هم كسانى كه [از شرك] توبه كرده و با تو هستند، و طغيان نكنيد كه او به آنچه مىكنيد بيناست. (113) و به كسانى كه ستم كردهاند اعتماد نكنيد كه آتش به شما خواهد رسيد، و جز خدا هيچ ياورى نخواهيد داشت، و سرانجام يارى نخواهيد شد. (114) و نماز را در دو طرف روز و اوايل شب برپا دار. قطعا نيكىها بدىها را از بين مىبرد. اين تذكّرى است براى پند پذيران. (115) و صبر پيشه كن كه خدا اجر نيكوكاران را ضايع نمىكند. (116) پس چرا از نسلهاى پيش از شما- جز اندكى كه نجاتشان داديم- صاحبان خير و فضيلتى نبودند كه از فساد در زمين جلوگيرى كنند؟ و ستمكاران در پى خوشگذرانى و كامرانى خود بودند، و آنان مجرم بودند [كه هلاك شدند]. (117) و پروردگار تو چنين نبوده است كه شهرهايى را كه مردم آن اصلاحگرند، از روى ستم هلاك كند.