سوره رعد به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) الف، لام، ميم، را. اينها آيات اين كتاب [آسمانى] است، و آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حقّ است، ولى بيشتر مردم ايمان نمىآورند. (2) خداست آنكه آسمانها را بى هيچ ستونى كه شما آنها را ببينيد برافراشت؛ سپس بر عرش [اقتدار] استقرار يافت و خورشيد و ماه را مسخّر ساخت. هر يك تا مدّتى معيّن سير مىكنند. كار [جهان] را تدبير مىكند و آيات را تفصيل مىدهد، باشد كه شما به لقاى پروردگارتان يقين پيدا كنيد. (3) و اوست آنكه زمين را گسترانيد، و در آن كوههاى پابرجا و نهرها قرار داد، و از همه محصولات دو صنف در آن آفريد. ظلمت شب را بر روز مىپوشاند. به راستى در اين [امور] براى مردمى كه مىانديشند نشانههايى [از قدرت خدا] است. (4) و در زمين قطعاتى است گوناگون در كنار يكديگر، و باغهايى از انگور و كشتزارها و درختان خرما [كه بعضى از آنها] چند تا از يك ريشه روييده و [بعضى] چنين نيستند [و همه] با يك آب مشروب مىشوند، و [با اين وصف،] ما محصول بعضى از آنها را بر بعضى ديگر برترى مىدهيم. بىگمان، در اين [امور] براى مردمى كه عقل خود را به كار مىگيرند نشانههايى [از قدرت خدا] است. (5) و اگر تعجّب مىكنى، تعجّبآور سخن آنان است [كه مىگويند:] آيا هنگامى كه خاك شديم، حتما به آفرينشى جديد درمىآييم؟ اينان كسانىاند كه به پروردگار خود كفر ورزيدهاند، و اينانند كه غلّها در گردنشان خواهد بود، و اينان اهل آتشند و در آن جاودان خواهند بود.