(19) آيا ندانستهاى كه خدا آسمانها و زمين را به حق آفريده است؟ اگر بخواهد شما را از ميان مىبرد و خلقى جديد پديد مىآورد. (20) و اين [كار] هرگز بر خدا دشوار نيست. (21) و همگى در پيشگاه خدا حاضر مىشوند. پس ضعيفان به مستكبران مىگويند: ما پيرو شما بوديم، آيا چيزى از عذاب خدا را از ما بر مىداريد؟ [مستكبران] مىگويند: اگر خدا ما را هدايت كرده بود، شما را هدايت مىكرديم. [اينك] چه بىصبرى كنيم و چه صبر نماييم بر ما يكسان است و راه خلاصى براى ما نيست. (22) و هنگامى كه كار گزارده شود (قيامت برپا گردد)، شيطان مىگويد: بىگمان، خدا به شما وعده درست داد، و من به شما وعده دادم و خلف وعده نمودم، و من هيچ تسلطى بر شما نداشتم، جز اينكه دعوتتان كردم و مرا اجابت كرديد. پس مرا سرزنش نكنيد و خود را سرزنش كنيد. نه من فريادرس شما هستم و نه شما فريادرس من. من [امروز] اين كار را كه پيشتر مرا شريك [خدا در اطاعت] قرار مىداديد محكوم مىكنم. آرى، ستمكارانند كه عذابى دردناك خواهند داشت. (23) و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، به باغهايى درآورده مىشوند كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است؛ در آنجا به اذن پروردگارشان جاودانهاند، و درودشان در آنجا «سلام» است. (24) آيا نديدهاى كه خدا كلمهاى نيكو را چگونه مثل زده است كه همچون درختى نيكوست كه ريشهاش استوار و شاخ و برگش در آسمان است؟