سوره حجر به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) الف، لام، را. اينها آيات كتاب [خدا] و قرآنى روشنگر است. (2) چه بسا كسانى كه كفر ورزيدند، آرزو كنند كه كاش تسليم [حق] بودند. (3) رهايشان كن تا بخورند و بهره ببرند و آرزوها سرگرمشان كند، به زودى خواهند دانست. (4) و هيچ شهرى را نابود نكرديم مگر اينكه براى آن سرنوشتى معين بود. (5) هيچ امتى از زمان [انقراض] خود پيش نمىافتد و باز نمىماند. (6) و گفتند: اى كسى كه قرآن بر او نازل شده است، به يقين تو ديوانهاى. (7) اگر راست مىگويى، چرا فرشتگان را براى ما نمىآورى [تا تو را تصديق كنند]؟ (8) ما فرشتگان را جز به حق فرونمىفرستيم، و آنگاه [كه فرشتگان نازل شوند] به آنان مهلت داده نمىشود. (9) همانا ما خود، اين قرآن را نازل كرديم و قطعا [خود] نگهبان آن خواهيم بود. (10) و به يقين، پيش از تو [پيامبرانى را] در ميان امتهاى پيشين فرستاديم. (11) و هيچ پيامبرى براى آنان نمىآمد مگر اينكه او را مسخره مىكردند. (12) بدين گونه آن را در دل مجرمان راه مىدهيم، (13) درحالىكه به اين [قرآن] ايمان نمىآورند، و قطعا روش پيشينيان [نيز،] چنين بوده است. (14) و اگر درى از آسمان به رويشان مىگشوديم و پيوسته از آن بالا مىرفتند، (15) قطعا مىگفتند: جز اين نيست كه ما چشمبندى شدهايم؛ بلكه ما مردمى هستيم كه افسون شدهايم.