(16) و همانا ما در آسمان برجهايى قرار داديم و آن را براى بينندگان زينت بخشيديم. (17) و آن را از هر شيطان رانده شدهاى حفظ كرديم. (18) مگر آنكس كه بخواهد دزدانه چيزى بشنود، كه شهابى آشكار او را دنبال مىكند. (19) و زمين را گسترديم و در آن كوههايى استوار افكنديم و از هر چيز سنجيدهاى در آن رويانديم. (20) و براى شما و هركسى كه شما روزى دهنده او نيستيد، در آن وسايل زندگى قرار داديم. (21) و هيچ چيزى نيست مگر اينكه خزانههاى آن نزد ماست، و ما آن را جز به اندازهاى معيّن فرونمىفرستيم. (22) و بادها را درحالى كه حامل [ابرهاى بارانزا] هستند فرستاديم و از آسمان آب نازل كرديم و شما را با آن سيراب نموديم، و شما ذخيرهكننده آن [در زمين] نيستيد. (23) و همانا ما خود حيات مىبخشيم و مىميرانم، و ما وارث [همه] هستيم. (24) و به يقين، پيشينيان شما را شناختهايم و قطعا پسينيان [شما] را نيز مىشناسيم. (25) و مسلّما پروردگار توست كه محشورشان مىكند. به راستى او حكيم و داناست. (26) و بىشك، انسان را از گلى خشك، برگرفته از لجنى بد بوى آفريديم. (27) و جن را پيش از آن، از آتشى برخاسته از سموم خلق كرديم. (28) و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگارت به فرشتگان گفت: من بشرى را از گلى خشك، برگرفته از لجنى بدبوى خواهم آفريد. (29) پس وقتى [اندام] او را كامل كردم و از روح خود در او دميدم، در برابر او به سجده درافتيد. (30) پس فرشتگان همه يكسره سجده كردند. (31) جز ابليس كه خوددارى كرد از اينكه با سجدهكنندگان باشد.