(8) اميد است كه پروردگارتان به شما رحم كند، و اگر [به فسادگرى] برگرديد [ما نيز به كيفر شما] برمىگرديم، و جهنّم را زندانى براى كافران قرار دادهايم. (9) همانا اين قرآن به استوارترين آيين هدايت مىكند، و به مؤمنانى كه كارهاى شايسته مىكنند مژده مىدهد كه براى آنان مزدى بزرگ خواهد بود، (10) و اينكه براى كسانى كه به آخرت ايمان ندارند عذابى دردناك آماده كردهايم. (11) و انسان همانگونه كه در دعاى خود خير را مىطلبد، شرّ را [نيز] طلب مىكند، و انسان همواره شتابكار است. (12) و شب و روز را دو نشانه [قدرت خود] قرار داديم؛ پس شب را تاريك و روز را روشن ساختيم تا [در تلاش معاش] فضلى از پروردگارتان بجوييد، و تا شماره سالها و حساب [كارها] را بدانيد؛ و هرچيزى را به روشنى شرح دادهايم. (13) و عمل هر انسانى را به گردنش بستهايم، و روز قيامت نوشتهاى براى او بيرون مىآوريم كه آن را گشوده مىبيند. (14) [به او مىگوييم:] بخوان نامهات را كه كافى است امروز خود حسابرس خويش باشى. (15) هركس هدايت يابد تنها به سود خود هدايت مىيابد، و هركس گمراه شود تنها به زيان خود گمراه مىشود؛ و هيچكس بار گناه كسى را برنمىدارد. و شيوه ما نبوده است كه پيش از آنكه پيامبرى برانگيزيم [امّتى را] عذاب كنيم. (16) و هرگاه بخواهيم شهرى را نابود كنيم، خوشگذرانانش را وامىداريم تا در آن نافرمانى كنند؛ در نتيجه وعده [عذاب] بر آن شهر قطعى مىشود و آن را به شدت درهم مىكوبيم. (17) و چه بسيار نسلهايى را كه پس از نوح هلاك كرديم. و همان بس كه خدا به گناهان بندگانش آگاه و بينا باشد.