(39) اين [رهنمودها] از حكمتهايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده است. و با خدا معبودى ديگر قرار نده كه سرزنش شده و مطرود به دوزخ افكنده خواهى شد. (40) آيا پروردگارتان شما را [بر خود برترى داده و] به داشتن پسران برگزيده و براى خود از فرشتگان دخترانى برگرفته است؟ به راستى كه شما سخنى بزرگ مىگوييد. (41) به راستى، ما در اين قرآن حقايق را به طور گوناگون بيان كردهايم تا هشيار شوند، ولى اين جز بر رميدن آنان نمىافزايد. (42) بگو: اگر- چنان كه مىگويند- با خدا معبودانى ديگر بود، در آن صورت، به سوى صاحب عرش راهى مىجستند [تا قدرت را از او بگيرند]. (43) منزّه است او، و از آنچه مىگويند بسى والاتر است. (44) آسمانهاى هفتگانه و زمين و هركه در آنهاست او را به پاكى ياد مىكنند، و هيچ چيزى نيست مگر اينكه با ستايش او، او را تسبيح مىگويد، ولى شما تسبيح آنها را درك نمىكنيد. بىگمان، او بردبار و بسيار آمرزنده است. (45) و چون قرآن بخوانى، ميان تو و كسانى كه به آخرت ايمان ندارند حجابى نامرئى قرار مىدهيم. (46) و بر دلهايشان پوششهايى نهادهايم تا آن را نفهمند و در گوشهايشان [نيز] سنگينى قرار دادهايم. و چون پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد كنى، با نفرت [به تو] پشت مىكنند. (47) ما، هنگامى كه آنان به سوى تو گوش فرامىدارند، بهتر مىدانيم كه با چه انگيزهاى [به تو] گوش فرامىدهند، و [نيز] هنگامى كه با هم نجوا مىكنند [از كارشان آگاهتريم]؛ وقتى كه آن ستمگران مىگويند: شما جز از مردى افسون شده پيروى نمىكنيد. (48) بنگر كه چگونه براى تو مثلها زدند و گمراه شدند، و در نتيجه نمىتوانند [براى هدايت خود] راهى بيابند. (49) و گفتند: آيا هنگامى كه ما استخوانهايى [پوسيده] و از هم جدا شديم، به راستى با آفرينشى جديد برانگيخته مىشويم؟