(59) و چيزى ما را از فرستادن معجزات [درخواستى آنان] بازنداشت جز اين كه گذشتگان، آنها را تكذيب كردند [و هلاك شدند]. و به ثموديان، آن مادهشتر را كه [معجزهاى] روشنگر بود، داديم، ولى به آن ستم كردند. و معجزات [درخواستى] را جز براى بيم دادن [مردم] نمىفرستيم. (60) و [ياد كن] هنگامى را كه به تو گفتيم: قطعا پروردگارت بر مردم احاطه دارد. و آن رؤيايى را كه به تو نمايانديم، و [نيز] آن درخت نفرينشده در قرآن را جز براى آزمايش مردم قرار نداديم. و ما آنان را بيم مىدهيم، ولى بر آنان جز طغيانى بزرگ نمىافزايد. (61) و [ياد كن] هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد، پس [همه] سجده كردند مگر ابليس [كه] گفت: آيا براى كسى سجده كنم كه او را از گل آفريدهاى؟! (62) [آنگاه] گفت: به من خبر ده، اين موجودى را كه بر من برترى دادى [براى چه برترى دادى؟] اگر تا روز قيامت مهلتم دهى، قطعا فرزندانش را- جز اندكى از آنان- افسار خواهم كرد. (63) [خدا] گفت: برو كه هركس از آنان از تو پيروى كند، قطعا كيفرتان جهنّم خواهد بود كه كيفرى است تمام. (64) و هركس از آنان را توانستى با آواز خود از جاى بركن، و سواران و پيادگانت را بر ضدّشان بسيج كن، و با آنان در اموال و اولادشان شريك شو، و به آنان وعده بده. و شيطان جز از روى فريب به آنان وعده نمىدهد. (65) [ولى بدان كه] قطعا هيچگونه تسلّطى بر بندگان [خالص] من نخواهى داشت، و كافى است كه پروردگارت نگهبان [آنان] باشد. (66) پروردگار شما كسى است كه كشتىها را در دريا براى شما روان مىسازد تا از فضل او طلب [معيشت] كنيد، كه او به شما مهربان است.