(76) و به راستى نزديك بود تو را از اين سرزمين (مكه) بركنند، تا تو را از آن جا آواره كنند، و در آن صورت [به حكم سنّت ما،] پس از تو جز اندكى درنگ نمىكردند [و همه هلاك مىشدند]. (77) سنّتى كه همواره در ميان [امتهاى] پيامبرانى كه پيش از تو فرستاديم [جارى] بوده است، و براى سنّت ما هيچ تغييرى نخواهى يافت. (78) نماز را از زوال خورشيد تا تاريكى شب برپادار، و [نيز] نماز سپيدهدم را، كه نماز سپيدهدم مورد گواهى [فرشتگان شب و روز] است. (79) و بخشى از شب را به عبادت بيدار باش تا براى تو مايه فزونى باشد. اميد است پروردگارت [بدين وسيله] تو را در جايگاهى ستوده قرار دهد. (80) و بگو: پروردگارا، مرا [در هر كارى] به نيكى داخل كن و به نيكى خارج ساز، و از جانب خود براى من نيرويى يارىبخش مقرر بدار. (81) و بگو: حق آمد و باطل نابود شد، چرا كه باطل همواره نابود شدنى است. (82) و ما آنچه را براى مؤمنان مايه شفا و رحمت است از قرآن نازل مىكنيم، و براى ستمكاران [چيزى] جز زيانكارى نخواهد افزود. (83) و چون به انسان نعمت ارزانى داريم روى مىگرداند و متكبّرانه دورى مىكند، و چون بدى به او برسد نااميد مىگردد. (84) بگو: هركسى براساس نيّت و انگيزه خويش عمل مىكند، و پروردگار شما بهتر مىداند كه چه كسى راه يافتهتر است. (85) و از تو درباره روح مىپرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است، و به شما از دانش جز اندكى داده نشده است. (86) و اگر بخواهيم، قطعا آنچه را به تو وحى كردهايم [از يادت] مىبريم، سپس براى آن، در برابر ما، كارسازى براى خود نخواهى يافت.