(52) و از جانب راست طور به وى ندا داديم و او را نجواكنان مقرّب خود ساختيم. (53) و به رحمت خويش برادرش هارون را- كه پيامبر بود- به وى بخشيديم. (54) و در اين كتاب [سرگذشت] اسماعيل را ياد كن، كه او درست وعده و فرستاده و پيامبر بود. (55) و خانواده خود را همواره به نماز و زكات فرمان مىداد، و نزد پروردگارش مورد رضايت بود. (56) و در اين كتاب [سرگذشت] ادريس را ياد كن، كه او راستى پيشه و پيامبر بود. (57) و او را به مقامى بلند ارتقا داديم. (58) اينان عبارت بودند از پيامبرانى كه خدا به آنان نعمت ارزانى داشت؛ از نسل آدم و از [نسل] كسانى كه آنان را با نوح سوار [كشتى] كرديم، و از نسل ابراهيم و اسرائيل و از كسانى كه آنان را هدايت كرديم و برگزيديم. هنگامى كه آيات [خداى] رحمان بر آنان خوانده مىشد، سجدهكنان و گريان بر زمين مىافتادند. (59) آنگاه پس از آنان نسلى به جايشان آمدند كه نماز را تباه ساختند و از هوسها پيروى كردند؛ پس به زودى با شرّ و نكبتى [بزرگ] روبهرو خواهند شد. (60) مگر كسانى كه توبه كردند و ايمان آوردند و كار شايسته انجام دادند، كه آنان به بهشت در مىآيند و هيچگونه ستمى بر آنان نمىرود. (61) باغهاى دايمى كه [خداى] رحمان به بندگان خود در [جهان] غيب وعده داده است. به يقين، وعده او آمدنى است. (62) در آنجا سخن بيهودهاى نمىشنوند؛ ولى سلام مىشنوند، و رزقشان صبح و شام در آنجا برايشان [آماده] است. (63) اين است آن بهشتى كه ما آن را به هركس از بندگانمان كه تقواپيشه باشد كه ارث مىدهيم. (64) و ما [فرشتگان] جز به فرمان پروردگارت فرود نمىآييم. آنچه در برابر ما و آنچه پشت سر ما و آنچه ميان اين دو است، به او اختصاص دارد، و پروردگار تو فراموشكار نيست.