(96) به يقين، كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، [خداى] رحمان براى آنان [دردلها] محبّتى قرار خواهد داد. (97) جز اين نيست كه ما اين [قرآن] را به زبان تو آسان كرديم تا تقواپيشگان را بدان مژده دهى و به مردم ستيزهگر اخطار كنى. (98) و چه بسيار نسلها را كه پيش از آنان هلاك كرديم. آيا كسى از آنها را مىيابى [و] يا صدايى از آنها مىشنوى؟ سوره طه به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) طا، ها. (2) ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج بيفتى. (3) بلكه [آن را نازل كرديم] تا براى كسى كه [از خدا] بيم دارد وسيله پندى باشد. (4) درحالىكه از جانب كسى نازل شده كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است. (5) همان [خداى] رحمان كه بر تخت [اقتدار] قرار دارد. (6) آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و آنچه ميان آن دو و آنچه زير اين خاك مرطوب است، از آن اوست. (7) و اگر سخن را آشكار كنى [يا پنهان دارى براى او تفاوت نمىكند، زيرا] او پنهان و پنهانتر [از آن] را مىداند. (8) خدا [كه] هيچ معبودى جز او نيست، نيكوترين نامها از آن اوست. (9) و آيا داستان موسى به تو رسيده است؟ (10) آنگاه كه آتشى ديد، پس به خانوادهاش گفت: درنگ كنيد، زيرا من آتشى ديدم؛ [مىروم] شايد شعلهاى از آن براى شما بياورم يا در كنار آن راهنمايى بيابم [تا راه را به ما نشان دهد]. (11) پس چون به آن رسيد، ندا داده شد: اى موسى، (12) من خود، پروردگار توام، كفشهايت را بيرون آور، زيرا تو در وادى مقدس «طوى» هستى.