سوره انبياء به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) حساب مردم به آنان نزديك است، درحالىكه آنان در غفلتى [عميق، از حق] رويگردانند. (2) هيچ تذكر تازهاى از پروردگارشان براى آنان نمىآيد مگر اينكه آن را مىشنوند و به بازى سرگرمند. (3) درحالىكه دلهايشان [به دنيا] مشغول است. و آنان كه ستم پيشهاند، نجواى خود را پنهان داشتند [و گفتند]: آيا اين [مرد] جز بشرى مانند شماست؟ آيا به سحر روى مىآوريد با اينكه مىبينيد [سحر است]؟ (4) [پيامبر] گفت: پروردگار من هر سخنى را در آسمان و زمين [اگر چه مخفى باشد] مىداند، و اوست كه شنوا و داناست. (5) بلكه گفتند: [سخنان او] خوابهايى آشفته است، بلكه آنها را به دروغ ساخته است، بلكه او شاعر [و خيالپرداز] است. [اگر پيامبر است] بايد مانند معجزههايى كه پيامبران پيشين [بدانها] فرستاده شدند معجزهاى براى ما بياورد. (6) پيش از آنان نيز [مردم] هيچ قريهاى كه آن را نابود كرديم [با ديدن معجزات] ايمان نياوردند، پس آيا اينان ايمان مىآورند؟ (7) و پيش از تو هم جز مردانى را كه به آنان وحى مىكرديم [به رسالت] نفرستاديم، اگر نمىدانيد از اهل ذكر (اهل كتاب) سؤال كنيد. (8) و آنان را پيكرهايى قرار نداديم كه غذا نخورند، و جاودانه نبودند [كه نميرند]. (9) سپس به وعدهاى كه به ايشان داده بوديم وفا كرديم و آنان و هركه را مىخواستيم نجات داديم و اسرافكاران را هلاك نموديم. (10) به راستى، ما كتابى به سوى شما فرستاديم كه تذكر [و بيدارى] شما در آن است، پس آيا عقل خود را به كار نمىگيريد؟