(36) و هنگامى كه كافران تو را مىبينند فقط به مسخرهات مىگيرند [و مىگويند:] آيا اين است آن كسى كه از معبودانتان [به بدى] ياد مىكند؟ در حالى كه آنان خود، ياد [خداى] رحمان را منكرند. (37) انسان از شتاب آفريده شده است. به زودى آيات خود را به شما نشان مىدهم؛ پس، از من شتاب [در عذاب] را نخواهيد. (38) و مىگويند: اگر راست مىگوييد، اين وعده [عذاب] كى خواهد بود؟ (39) اگر كسانى كه كفر ورزيدهاند خبر داشتند از وقتى كه نه مىتوانند آتش را از چهره و پشت خود بازدارند و نه مورد حمايت قرار مىگيرند [هرگز خواهان شتاب در عذاب نمىشدند]. (40) [عذاب با اعلان قبلى در نمىرسد،] بلكه ناگهان به سراغشان مىآيد و آنان را بهت زده مىكند، به گونهاى كه نه توان بازگرداندن آن را دارند و نه [براى تأخير آن] مهلت مىيابند. (41) و البته پيامبرانى هم كه پيش از تو بودند مورد استهزا قرار گرفتند، پس عذابى كه آن را به مسخره مىگرفتند بر سر مسخره كنندگان پيامبران فرود آمد. (42) بگو: چه كسى شما را شب و روز از [عذاب خداى] رحمان حفظ مىكند؟ حقيقت اين است كه آنان از ياد پروردگارشان رويگردانند. (43) يا مگر معبودانى بجز ما دارند كه آنان را [از عذاب] حفظ مىكنند؟ [آن معبودان] نه مىتوانند خود را يارى كنند و نه از جانب ما حمايت مىشوند. (44) بلكه اينان و پدرانشان را كامياب ساختيم تا عمرشان به درازا كشيد. آيا نمىبينند كه ما آهنگ زمين مىكنيم و [با هلاك كردن طغيانگران] از اطراف و جوانب آن مىكاهيم؟ آيا باز هم غلبه با آنان است؟