(91) و آن زن را [ياد كن] كه دامن خود را پاك نگاه داشت و ما از روح خود در او دميديم و او و پسرش را آيتى براى جهانيان قرار داديم. (92) آرى، اين راه [و رسم] شماست كه راه [و رسمى] يگانه است، و من پروردگار شمايم، پس مرا بپرستيد. (93) و دينشان را ميان خود پارهپاره كردند. همگان فقط به سوى ما باز خواهند گشت. (94) پس هركه كارهاى شايسته كند و مؤمن باشد، تلاش او ناسپاسى نمىشود، و ما [كارهاى او را] حتما براى او خواهيم نوشت. (95) و ممنوع است بر [مردم] شهرى كه آن را نابود كردهايم [كه براى جبران گذشته خود به دنيا بازگردند]، آنان بازنخواهند گشت. (96) [وضع همين گونه ادامه دارد،] تا آنگاه كه [سدّ] يأجوج و مأجوج گشوده شود و آنها از هر بلندى سرازير گردند. (97) و آن وعده حق (قيامت) نزديك شود، پس ناگهان چشمان كسانى كه كفر ورزيدهاند خيره گردد [و گويند:] اى واى بر ما، راستى كه ما از اين [روز] در غفلتى [عميق] به سر مىبرديم، بلكه ما ستمكار بوديم. (98) [به آنان گفته مىشود:] قطعا شما و آنچه جز خدا مىپرستيد، هيزم جهنميد، و شما در آن وارد خواهيد شد. (99) اگر اينها معبودانى [به حق] بودند وارد جهنم نمىشدند، و حال آنكه همه (بتان و بتپرستان) در آن جاودانهاند. (100) آنان در آنجا نالهاى دردناك دارند و در آن جا نمىشنوند. (101) بىگمان، كسانى كه پيشتر از جانب ما وعده نيكو به آنان داده شده است از آن دور داشته خواهند شد.