(102) كمترين صداى آن را [نيز] نمىشنوند، و آنان در ميان آنچه دلهايشان بخواهد جاودانهاند. (103) آن بزرگترين وحشت غمگينشان نمىكند و فرشتگان از آنان استقبال مىكنند [و مىگويند:] اين است همان روزتان كه به آن وعده داده مىشديد. (104) روزى كه آسمان را همچون درهم پيچيدن طومار نوشتهها درهم مىپيچيم. همانگونه كه بار اول آفرينش [انسان] را آغاز كرديم، دوباره آن را باز مىگردانيم. وعدهاى است كه انجام آن بر عهده ماست. ما حتما آن را انجام خواهيم داد. (105) و البته در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد. (106) به راستى در اين [حقايق] براى مردم عبادتپيشه ابلاغى [مهم] است. (107) و ما تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم. (108) بگو: جز اين نيست كه به من وحى مىشود كه معبود شما معبودى يگانه است، پس آيا تسليم [حق] مىشويد؟ (109) پس اگر روى برتافتند بگو: من به همه شما به طور يكسان اعلام كردم، و نمىدانم عذابى كه به شما وعده داده مىشود نزديك است يا دور؟ (110) به يقين، او سخن آشكار را مىداند و آنچه را كتمان مىكنيد [نيز] مىداند. (111) و نمىدانم، شايد اين [تأخير عذاب] براى شما آزمايشى و تا چندى [وسيله] برخوردارى باشد. (112) [پيامبر] گفت: پروردگارا، [ميان ما و دشمنان] به حق داورى كن. و پروردگار ما همان صاحب رحمتى است كه در برابر توصيف [نارواى] شما از او كمك خواسته مىشود. سوره حج