به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) اى مردم، از پروردگار خود پروا كنيد، زيرا زلزله قيامت حادثهاى بزرگ است. (2) روزى كه آن را ببينيد، هر شير دهندهاى [از شدّت وحشت،] كودكى را كه شير مىدهد از ياد مىبرد، و هر زن باردارى حمل خود را سقط مىكند، و مردم را مست مىبينى و حال آنكه مست نيستند، بلكه عذاب خدا سخت است. (3) و بعضى از مردم كسانىاند كه بدون هيچ دانشى، درباره خدا مجادله مىكنند و از هر شيطان سركشى پيروى مىنمايند. (4) بر شيطان مقرّر شده است كه هركس او را سرپرست خود گيرد، وى را گمراه خواهد ساخت و او را به سوى عذاب [آتش] شعلهور راه خواهد نمود. (5) اى مردم، اگر در مورد برانگيخته شدن [خود] شك داريد، [بدانيد كه] ما شما را از خاك، سپس از نطفه، سپس از علقه، سپس از پاره گوشتى داراى خلقت كامل يا غير كامل، آفريديم، تا [قدرت خود را] براى شما روشن گردانيم. و آنچه را بخواهيم تا مدتى معيّن در رحمها مستقر مىسازيم، سپس شما را به صورت كودك [از شكم مادر] بيرون مىآوريم، آنگاه [رشدتان مىدهيم] تا به قوّت فكرى خود برسيد. و برخى از شما [پيش از كهنسالى] مىميرند، و برخى از شما به پستترين مرحله عمر بازگردانده مىشوند تا سرانجام پس از دانشى [كه به دست آوردهاند] چيزى ندانند. و زمين را افسرده مىبينى، پس وقتى آب بر آن نازل كنيم، مىجنبد و برمىآيد و از هر نوع [گياه] بهجتآور مىروياند.