(6) اين [قدرت نمايى] بدان سبب است كه خدا خود حق است و اوست كه مردگان را زنده مىكند و اوست كه بر هر چيزى تواناست. (7) و هم اينكه قيامت آمدنى است و شكّى در آن نيست و خدا كسانى را كه در قبرها هستند برمىانگيزد. (8) و بعضى از مردم كسانىاند كه بدون هيچ دانش و بىهيچ هدايت و كتاب روشنگرى، درباره خدا مجادله مىكنند، (9) [آنهم] از روى كبر و غرور، تا [مردم را] از راه خدا گمراه كنند. براى آنان در دنيا رسوايى [بزرگى] خواهد بود، و روز قيامت عذاب [آتش] سوزان را به آنان مىچشانيم. (10) اين به سزاى اعمالى است كه پيش فرستادهايد، و به سبب آن است كه خدا [به عدالت عمل مىكند و] درباره بندگان، ستمپيشه نيست. (11) و بعضى از مردم كسانىاند كه خدا را يكجانبه [و براساس سود مادّى خود] عبادت مىكنند. پس اگر خيرى به آنان رسد به آن آرامش مىيابند، و اگر بلايى به آنان رسد عقبگرد مىكنند. دنيا و آخرت را از دست دادهاند. اين است آن خسارت آشكار. (12) جز خدا چيزى را مىخوانند كه نه به آنان زيان مىرساند و نه سودشان مىدهد. اين است آن گمراهى دور و دراز. (13) [بلكه] كسى را مىخوانند كه زيانش از سودش نزديكتر است. راستى كه چه بد ياورى و چه بد همدمى است. (14) بىگمان، خدا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند به باغهايى درمىآورد كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است. قطعا خدا آنچه اراده كند انجام مىدهد. (15) هركه مىپندارد خدا [به او توجّه ندارد و] در دنيا و آخرت هرگز او را يارى نمىكند [و به همين سبب نااميد و خشمگين شده است،] بايد ريسمانى به بالا بكشد و خود را حلقآويز كند، آنگاه ببيند آيا حيلهاش آنچه را كه موجب خشم او شده است از بين مىبرد؟