(16) و بدينگونه اين [قرآن] را [به صورت] آياتى روشنگر نازل كرديم، و خداست كه هركه را بخواهد هدايت مىكند. (17) همانا كسانى كه ايمان آوردهاند و آنان كه يهودىاند و صابئان و نصارا و مجوس و كسانى كه شرك ورزيدهاند، خدا روز قيامت ميانشان داورى خواهد كرد. به يقين، خدا بر هر چيزى گواه است. (18) آيا نديدهاى كه هركه در آسمانها و هركه در زمين است، و خورشيد و ماه و ستارگان و كوهها و درختان و جنبندگان و بسيارى از مردم براى او سجده مىكنند، و بر بسيارى هم عذاب ثابت شده است؟ و هركه را خدا خوار سازد، براى او گرامى دارندهاى نخواهد بود. بىترديد، خدا هرچه بخواهد انجام مىدهد. (19) اين دو گروه [مؤمن و كافر] دشمن يكديگرند كه درباره پروردگارشان با هم ستيزه مىكنند. پس كسانى كه كفر ورزيدهاند، لباسهايى از آتش برايشان بريده شده است، و از بالاى سرشان آب داغ [روى آنان] ريخته مىشود، (20) كه آنچه در شكم آنهاست و پوستشان به وسيله آن گداخته مىگردد. (21) و براى [زدن بر سر] آنان گرزهايى آهنين خواهد بود. (22) هرگاه بخواهند از آن [آتش] و غم كشندهاش بيرون بيايند، در آن باز گردانده مىشوند و [به آنان گفته مىشود:] بچشيد عذاب [آتش] سوزان را. (23) بىگمان، خدا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند به باغهايى درمىآورد كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است. در آنجا با دستوارههايى زرّين و با مرواريد آراسته مىشوند، و لباسشان در آنجا حرير است.