(31) درحالىكه گروندگان خالص به خدا باشيد، نه شرك آورندگان به او. و هر كس به خدا شرك ورزد، چنان است كه گويى از آسمان فروافتاده و مرغان [شكارى] او را ربودهاند يا باد او را به جايى دوردست افكنده است. (32) اين است [فرمان خدا]، و هركس شعائر خدا را بزرگ بشمارد، قطعا اين از تقواى دلهاست. (33) براى شما در آن [دامهاى قربانى] تا زمانى معين [كه وقت قربانى است] منافعى است؛ سپس مكان جاى گرفتن آنها [براى قربانى] كنار آن خانه كهن است. (34) و براى هر امّتى، در قربانى آيينى قرار داديم تا [وقت ذبح] نام خدا را بر دامهايى كه به آنان عطا كرده است ببرند. پس [بدانيد كه] معبود شما معبودى يگانه است. پس فقط تسليم او باشيد. و مؤمنان فروتن را نويد ده. (35) همانان كه چون خدا ياد شود، دلهايشان به هراس مىافتد، و بر مصيبتى كه به آنان مىرسد شكيبايند و برپا دارندگان نمازند، و از آنچه نصيبشان كردهايم انفاق مىكنند. (36) و شتران قربانى را براى شما از شعائر خدا قرار داديم. در آنها براى شما خيرى است. پس درحالىكه [براى نحر] به صف ايستادهاند نام خدا را بر آنها ببريد، و چون به پهلو افتادند از آنها بخوريد، و سائل فروتن و كسى را كه اهل سؤال نيست ولى خود را نشان مىدهد اطعام كنيد. اينگونه، آنها را براى شما رام كرديم، شايد سپاسگزارى كنيد. (37) هرگز، نه گوشت آنها به خدا مىرسد و نه خونشان، بلكه تقواى شما به او مىرسد. اينگونه، آنها را براى شما رام كرد، تا خدا را به پاس اينكه شما را هدايت نموده است به بزرگى ياد كنيد. و نيكوكاران را [به پاداش نيكو] مژده ده. (38) به يقين، خدا از آنان كه ايمان آوردهاند دفاع مىكند، چرا كه خدا هيچ خيانتپيشه ناسپاسى را دوست نمىدارد.