(47) و از تو شتاب در عذاب را مىخواهند، و خدا هرگز وعده خود را خلاف نمىكند، و البته يك روز نزد پروردگارت مانند هزار سال است از آنچه شما مىشمريد. (48) و چه بسيار [مردم] شهرهايى را كه مهلتشان دادم درحالىكه ستمكار بودند؛ سپس آنها را [به كيفر] گرفتم، و بازگشت [همه] به سوى من است. (49) بگو: اى مردم، جز اين نيست كه من براى شما اخطار كنندهاى روشنگرم. (50) پس كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، آمرزش و رزقى نيكو خواهند داشت. (51) و كسانى كه در [باطل كردن] آيات ما پيشدستىكنان كوشيدهاند، اينان اهل آن آتش برافروختهاند. (52) و پيش از تو هيچ رسول و پيامبرى نفرستاديم مگر اينكه وقتى آرزو مىكرد [دينش را پيش ببرد،] شيطان در آنچه او آرزو كرده بود [مطالبى نادرست] القا مىكرد؛ پس خدا آنچه را شيطان القا مىكرد از بين مىبرد، سپس آيات خود را استوار مىساخت. و خدا دانا و حكيم است. (53) [اين كار] براى آن بود كه خدا آنچه را شيطان القا مىكند، براى كسانى كه در دلهايشان مرضى است و [نيز] براى سختدلان آزمايشى قرار دهد. و بىترديد، ستمكاران در ستيزى دور [از حقيقت] قرار دارند. (54) و [نيز] براى آن بود كه دانشيافتگان بدانند كه اين [قرآن] حق است و از جانب پروردگار توست، و به آن ايمان بياورند و دلهايشان در برابر آن خاضع شود. و بىترديد، خدا كسانى را كه ايمان آوردهاند، به راهى راست رهنمون خواهد شد. (55) و آنان كه كافر شدهاند، همواره در آن ترديد دارند، تا آنكه قيامت به ناگاه بر آنان دررسد، يا عذاب روزى بدفرجام به سراغشان بيايد.