(56) آن روز، حاكميّت از آن خداست و ميان آنان حكم مىكند. پس كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، در باغهاى پرنعمت خواهند بود. (57) و كسانى كه كافر شده و آيات ما را تكذيب كردهاند، براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود. (58) و كسانى كه در راه خدا هجرت كرده سپس كشته شده يا مردهاند، قطعا خدا عطايى نيكو به آنان خواهد داد، و بىگمان، خداست كه بهترين عطاكنندگان است. (59) او قطعا آنان را به جايگاهى كه آن را مىپسندند درمىآورد، و شكّى نيست كه خدا دانا و بردبار است. (60) [آرى، حقيقت] اين است، و هركس مانند عقوبتى كه ديده است [متجاوز را] عقوبت كند، سپس به وى ستم شود، قطعا خدا او را يارى مىكند. بىترديد، خدا عفوكننده و آمرزنده است. (61) اين بدان سبب است كه خدا شب را در روز فرومىبرد و روز را [نيز] در شب فرومىبرد، و خدا شنوا و بيناست. (62) [آرى،] اين بدان سبب است كه تنها خدا حقّ است و آنچه جز او مىخوانند باطل است و خداست كه والا و بزرگ است. (63) آيا نديدهاى كه خدا از آسمان آبى فرومىفرستد، آنگاه زمين سرسبز مىشود؟ به يقين، خدا دقيق و آگاه است. (64) آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است ملك اوست، و بىشك خداست كه بىنياز و ستوده است.