به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) به راستى كه مؤمنان ظفر يافتند. (2) همانان كه در نمازشان خاشع و فروتناند. (3) و آنان كه از بيهوده رويگردانند. (4) و آنان كه زكات مىپردازند. (5) و آنان كه شرمگاههاى خود را حفظ مىكنند؛ (6) مگر از همسران يا كنيزانشان كه اينان مورد ملامت نيستند. (7) پس كسانى كه غير از اين [دو] را طلب كنند، آنان خود تجاوز كار خواهند بود. (8) و آنان كه امانتها و پيمانهاى خود را رعايت مىكنند. (9) و آنان كه بر نمازهايشان مراقبت دارند. (10) اينانند كه خود وارثانند. (11) همانان كه [بهشت] فردوس را به ارث مىبرند و در آن جاودانهاند. (12) و همانا، ما انسان را از چكيدهاى از گل آفريديم. (13) سپس آن را به صورت نطفهاى در جايگاهى مطمئن (رحم مادر) قرار داديم. (14) سپس آن نطفه را به صورت علقه، و علقه را به صورت مضغه درآورديم. آنگاه از آن مضغه استخوانهايى آفريديم، پس آن استخوانها را با گوشت پوشانديم، سپس او را در آفرينشى ديگر پديد آورديم. پس بلندمرتبه و والاست خدا كه نيكوترين آفرينندگان است. (15) سپس شما بعد از اين خواهيد مرد. (16) آنگاه شما روز قيامت برانگيخته خواهيد شد. (17) و همانا ما بالاى سر شما هفت راه [آسمانى] آفريديم و هرگز از اين خلق غافل نبودهايم.