(28) پس هنگامى كه تو و كسانى كه با تواند بر كشتى سوار شديد، بگو: ستايش خداى را كه ما را از اين قوم ستمكار نجات داد. (29) و بگو: پروردگارا، مرا در مكانى مبارك فرود آور كه تو بهترين فرود آورندگانى. (30) بىترديد در اين [داستان] نشانههايى [براى عبرت] است و قطعا ما [بندگان را] آزمايش مىكنيم. (31) سپس، بعد از آنان نسلى ديگر به وجود آورديم. (32) پس در ميانشان پيامبرى از خودشان فرستاديم كه خدا را بپرستيد. جز او هيچ معبودى براى شما نيست. با اين وصف آيا تقوا پيشه نمىكنيد؟ (33) و اشراف قومش كه كفر ورزيده و لقاى آخرت را تكذيب كرده بودند و ما در زندگى دنيا آنان را كامياب ساخته بوديم، گفتند: اين نيست جز بشرى مانند شما كه مىخورد از آنچه شما مىخوريد و مىآشامد از آنچه شما مىآشاميد. (34) و اگر از بشرى مانند خودتان اطاعت كنيد، در آن صورت قطعا شما زيانكار خواهيد بود. (35) آيا به شما وعده مىدهد كه وقتى مرديد و [تبديل به] خاك و استخوانهايى شديد [زنده از گور] بيرون آورده مىشويد؟ (36) آنچه به شما وعده داده مىشود دور است، دور! (37) زندگى جز زندگى دنياى ما نيست، [گروهى] مىميريم و [گروهى] حيات مىيابيم، و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد. (38) او نيست مگر مردى كه بر خدا دروغى بسته است و ما هرگز تصديق كننده او نيستيم. (39) [پيامبرشان] گفت: پروردگارا، مرا در برابر تكذيب آنان يارى كن. (40) [خدا] گفت: پس از اندكى، حتما [از تكذيب پيامبرشان] پشيمان خواهند شد. (41) پس صيحه آنان را به حق فروگرفت و ما آنان را [همچون] خاشاك قرار داديم. پس دورى [از رحمت خدا] بر قوم ستمكار باد. (42) سپس نسلهايى ديگر پس از آنان پديد آورديم.