(90) [ما براى آنان افسانه نياوردهايم] بلكه حق را برايشان آوردهايم و قطعا آنان دروغگويند. (91) خدا هيچ فرزندى اختيار نكرده است و با او هيچ معبودى نيست. [اگر جز خدا معبودى بود،] در آن صورت هر معبودى آنچه را كه آفريده است با خود مىبرد، و بعضى معبودان بر بعضى ديگر برترى مىجستند. منزّه است خدا از آنچه وصف مىكنند؛ (92) همان داناى نهان و آشكار. پس او برتر است از اينكه به وى شرك ورزند. (93) بگو: پروردگارا، اگر آن [عذابى] را كه به آنان وعده داده شده است به من نشان دهى، (94) پروردگارا، مرا در ميان قوم ستمكار قرار مده. (95) و بىگمان، ما قادريم كه آنچه را به آنان وعده دادهايم به تو نشان دهيم. (96) بدى را با بهترين شيوه دفع كن. ما به آنچه [به ناروا] وصف مىكنند آگاهتريم. (97) و بگو: پروردگارا، از وسوسههاى شياطين به تو پناه مىبرم. (98) و پروردگارا، از اينكه آنها نزد من حاضر شوند به تو پناه مىبرم. (99) [آرى، كافران از كفر خود دست برنمىدارند] تا وقتى كه مرگ يكى از آنان فرارسد، مىگويد: پروردگارا، مرا برگردانيد. (100) شايد من در مورد آنچه وانهادهام كارى شايسته كنم. چنين نيست، اين سخنى [بىحاصل] است كه او گوينده آن است، و پيش رويشان تا روزى كه برانگيخته مىشوند برزخى خواهد بود. (101) و چون در صور دميده شود، در آن روز ميانشان نسبتهاى خويشاوندى وجود ندارد و از [حال] يكديگر نمىپرسند. (102) پس كسانى كه اعمال سنجيده شدهشان سنگين است، اينانند كه ظفرمند خواهند بود. (103) و كسانى كه اعمال سنجيده شدهشان سبك است، اينانند كه [سرمايه هستى] خود را از دست داده و در دوزخ جاودانهاند. (104) آتش چهره آنان را مىگدازد، و آنان در آنجا چهره سوختگانى بدمنظرند.