(11) بىترديد، كسانى كه آن دروغ (تهمت زنا به حريم رسالت) را ساختند، گروهى همدست از ميان شما بودند. آن را شرّى براى خود مپنداريد، بلكه خير شما در آن است. براى هريك از آنان همان گناهى است كه مرتكب شده است، و از ميان آنان كسى كه بخش عمده آن را برعهده گرفته است عذابى بزرگ خواهد داشت. (12) چرا وقتى كه آن را شنيديد، مردان و زنان مؤمن گمان نيك به خود نبردند و نگفتند: اين دروغى آشكار است؟ (13) چرا بر آن [ادّعا] چهار گواه نياوردند؟ حال كه چهار شاهد نياوردهاند، اينانند كه نزد خدا دروغگويند. (14) و اگر فضل و رحمت خدا در دنيا و آخرت شامل حال شما نبود، به سبب ورودتان در آن [تهمت]، عذابى بزرگ به شما مىرسيد. (15) آنگاه كه آن [تهمت] را از زبان يكديگر مىگرفتيد و چيزى را با زبان خود مىگفتيد كه هيچگونه آگاهى از آن نداشتيد و آن را ناچيز مىپنداشتيد، با اينكه نزد خدا بزرگ بود. (16) چرا وقتى كه آن را شنيديد نگفتيد: ما حق نداريم به اين [تهمت] زبان بگشاييم، [خدايا] تو منزّهى! اين بهتانى است بزرگ؟ (17) خدا به شما پند مىدهد كه- اگر ايمان داريد- هرگز مثل آن را تكرار نكنيد. (18) و خدا اين آيات را براى شما بيان مىكند، و خدا دانا و حكيم است. (19) بىگمان، كسانى كه دوست دارند كارهاى بسيار زشت در ميان مؤمنان شايع شود، در دنيا و آخرت عذابى دردناك خواهند داشت، و خدا [آنان را] مىشناسد و شما نمىشناسيد. (20) و اگر نبود فضل و رحمت خدا بر شما و اينكه خدا رئوف و مهربان است [بلاها برسرتان مىآمد].