(21) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از گامهاى شيطان پيروى نكنيد، و هركس از گامهاى شيطان پيروى كند [به بيراهه مىرود، زيرا] شيطان به كار بسيار زشت و كار ناپسند فرمان مىدهد. و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، هرگز هيچ يك از شما [از گناه] پاك نمىماند، ولى خدا هركه را بخواهد پاك مىدارد، و خدا شنوا و داناست. (22) و از ميان شما، صاحبان فزونى و گشايش نبايد از دادن [مال] به خويشاوندان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دريغ كنند، و بايد [آنان را] ببخشند و [از آنان] درگذرند. آيا دوست نمىداريد كه خدا شما را بيامرزد؟ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (23) قطعا كسانى كه به زنان پاكدامن بىخبر مؤمن، تهمت [بىعفّتى] مىزنند، در دنيا و آخرت لعنت شدهاند، و براى آنان عذابى بزرگ خواهد بود؛ (24) روزى كه زبان و دستها و پاهايشان به آنچه مىكردند برضدشان گواهى مىدهند. (25) در آن روز خدا جزاى حقيقى آنان را به طور كامل مىدهد، و خواهند دانست كه خدا همان حقيقت آشكار است. (26) سخنان پليد سزاوار آن است كه درباره انسانهاى پليد گفته شود و انسانهاى پليد درخور آنند كه سخنان پليد بگويند، و سخنان نيكو شايسته آن است كه درباره انسانهاى نيكو گفته شود و انسانهاى نيكو سزاوار آنند كه سخنان نيكو بگويند. اين نيكان از آنچه [تهمت زنندگان] مىگويند بركنارند. براى آنان آمرزش و عطايى ارزشمند خواهد بود. (27) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به خانههايى كه خانههاى شما نيست وارد نشويد تا اينكه آشنايى بدهيد و بر اهل آن سلام كنيد. اين براى شما بهتر است، باشد كه متذكّر شويد.