(225) خدا شما را به قسمهاى لغوتان مؤاخذه نمىكند، ولى شما را به آنچه دلهايتان فراهم آورده است مؤاخذه مىكند، و خدا بسيار آمرزنده و بردبار است. (226) براى كسانى كه بر ترك آميزش با زنانشان، قسم مىخورند، چهار ماه مهلت مقرّر است، پس اگر برگشتند، [مورد عنايت خدا خواهند بود،] همانا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (227) و اگر عزم طلاق كردند، [بدانند كه] قطعا خدا شنوا و داناست. (228) و زنان مطلّقه سه پاكى را براى خود انتظار مىكشند، و اگر به خدا و روز واپسين ايمان دارند، براى آنان روا نيست كه آنچه را خدا در رحمهايشان آفريده است كتمان كنند. و شوهرانشان اگر اراده اصلاح داشته باشند، سزاوارترند كه آنان را در اين مدّت برگردانند. و براى اين زنان، به طور شايسته [حقوقى بر مردان] است، مانند آنچه [براى مردان] بر عهده آنان است، و مردان بر آنان مرتبتى دارند؛ و خدا عزّتمند و حكيم است. (229) اين گونه طلاق دوبار است؛ پس [بعد از هر طلاقى] بايد [زن را] يا به طور شايسته نگاه دارد و يا با خوشرفتارى رها كند. و براى شما حلال نيست كه از آنچه به آنان دادهايد چيزى بازستانيد، مگر اينكه زن و شوهر بترسند كه [در صورت زندگى با يكديگر] حدود خدا را برپا ندارند؛ پس اگر بترسيد كه آن دو، حدود خدا را بر پا ندارند، در مورد آنچه زن براى آزادى خود فديه دهد، گناهى بر آن دو نيست. اينها حدود خداست، پس، از آنها تجاوز نكنيد. و كسانى كه از حدود خدا تجاوز كنند، آنان خود ستمكارند. (230) پس اگر [بار سوم] او را طلاق داد، از آن پس، ديگر آن زن براى او حلال نيست، تا اينكه با شوهرى غير او نكاح كند. پس اگر [شوهر جديد] طلاقش داد، چنانچه [شوهر اوّل و زن] گمان دارند كه حدود خدا را برپا مىدارند، گناهى بر آن دو نيست كه به [همسرى] يكديگر بازگردند. اينها حدود خداست كه آن را براى مردم دانا بيان مىكند.