(12) هنگامى كه [آتش] از مكانى دور آنان را ببيند، نعره خشم و خروشى از آن مىشنوند. (13) و هنگامى كه آنان درحالىكه دستهايشان به گردن بسته شده است به جايى تنگ از آن افكنده شوند، در آنجا درخواست هلاكت مىكنند. (14) [به آنان گفته مىشود:] امروز يكبار درخواست هلاكت نكنيد، بلكه بسيار درخواست هلاكت كنيد. (15) بگو: آيا اين [آتش شعلهور] بهتر است يا بهشت جاودانى كه به تقواپيشگان وعده داده شده و پاداش و سرانجام آنان است؟ (16) جاودانه هرچه بخواهند در آنجا برايشان [فراهم] است. [اين] وعدهاى است برعهده پروردگارت كه درخواست شدنى است. (17) و روزى كه [خدا] آنان را با آنچه جز خدا مىپرستند محشور مىكند، پس [به معبودان] مىگويد: آيا شما اين بندگان مرا گمراه كرديد يا خود گمراه شدند؟ (18) مىگويند: منزّهى تو! براى ما سزاوار نبود كه در برابر تو [براى پرستش خود] پيروانى برگيريم، ولى تو اينان و پدرانشان را كامياب كردى تا اينكه ياد تو را فراموش كردند و قومى هلاك شده، گشتند. (19) اينك [معبودان شما] سخن شما را تكذيب كردند، پس نه مىتوانيد [عذاب را از خود] بگردانيد و نه كمكى بگيريد؛ و هركس از شما ستم كند عذابى بزرگ به او مىچشانيم. (20) و پيش از تو هيچ يك از پيامبران را نفرستاديم مگر اينكه آنان هم قطعا غذا مىخوردند و در بازارها راه مىرفتند، و بعضى از شما را وسيله آزمايش بعضى ديگر قرار داديم. آيا صبر مىكنيد؟ و پروردگار تو همواره بيناست.