(3) و جز او معبودانى براى خود برگرفتهاند كه چيزى نمىآفرينند و خود آفريده شدهاند و مالك هيچ سود و زيانى براى خود نيستند و مرگ و زندگى و رستاخيزى را [براى ديگران] در اختيار ندارند. (4) و آنان كه كفر ورزيدهاند گفتند: اين [قرآن] جز دروغى كه [محمّد] آن را ساخته چيزى نيست، و قومى ديگر او را بر آن يارى كردهاند. راستى كه ظلم و تهمتى [بزرگ] مرتكب شدند. (5) و گفتند: افسانههاى پيشينيان است كه نوشتن آنها را درخواست كرده و صبح و شام بر او املا مىشود. (6) بگو: كسى آن را نازل كرده است كه نهان را در آسمانها و زمين مىداند. به يقين، او بسيار آمرزنده و مهربان است. (7) و گفتند: اين چه پيامبرى است كه غذا مىخورد و در بازارها راه مىرود؟ بايد فرشتهاى به سوى او نازل مىشد تا همراه وى اخطار كننده باشد. (8) يا گنجى به طرف او افكنده مىشد، يا براى او باغى مىبود كه از [محصولات] آن بهرهمند مىشد. و ستمكاران گفتند: شما جز از مردى جادو شده پيروى نمىكنيد. (9) ببين كه چگونه براى تو اين مثلها را زدند، و گمراه شدند، از اينرو نمىتوانند راهى [به حقيقت] بيابند. (10) بلندمرتبه و والاست آن [خدايى] كه اگر بخواهد [در دنيا] بهتر از اين را براى تو قرار مىدهد: باغهايى كه از زير [درختان] آن نهرها روان باشد، و كاخهايى براى تو پديد مىآورد. (11) [مشكل آنان اين نيست كه مىگويند،] بلكه آنان قيامت را تكذيب كردهاند، [از اينرو رسالت تو را نمىپذيرند،] و ما براى كسانى كه قيامت را تكذيب كنند آتشى شعلهور آماده كردهايم.