(33) و براى تو هيچ مثلى نمىآورند مگر اينكه ما حقّ و بهترين تفسير را براى تو مىآوريم. (34) آنان كه به رو درافتاده به سوى جهنّم رانده مىشوند، بدترين جايگاه را دارند و گمراهترين [مردم] اند. (35) و همانا ما به موسى كتاب داديم و برادرش هارون را همراه و ياور او قرار داديم. (36) پس گفتيم: هر دو به سوى قومى كه آيات ما را تكذيب كردهاند برويد؛ پس آنان را از ريشه بركنديم. (37) و قوم نوح را آنگاه كه پيامبران را تكذيب كردند غرق نموديم، و آنان را براى مردم آيتى [عبرتانگيز] قرار داديم، و براى ستمكاران عذابى دردناك آماده كردهايم. (38) و قوم عاد و ثمود و اهل «رسّ» و نسلهاى بسيارى را در آن ميان [هلاك كرديم]. (39) و براى همه مثلها زديم و همه را آنگونه كه بايد هلاك نموديم. (40) و اينان قطعا بر آن شهرى كه باران بلا بر آن بارانده شد گذشتهاند، آيا آن را نديدهاند؟ [چرا،] ولى انتظار برانگيخته شدن [پس از مرگ] را ندارند. (41) و هنگامى كه تو را مىبينند فقط مسخرهات مىكنند [و مىگويند:] آيا اين است آن كسى كه خدا او را [به عنوان] پيامبر برانگيخته است؟ (42) راستى اگر بر [عبادت] معبودانمان ايستادگى نمىكرديم، نزديك بود ما را از [پرستش] آنها منحرف كند. به زودى، آنگاه كه عذاب را مىبينند، خواهند دانست چه كسى گمراهتر است. (43) به من بگو، آيا كسى كه معبود خود را هواى خويش قرار داده است، تو مىتوانى نگهبان او باشى [و او را به راه راست هدايت كنى]؟