(44) آيا مىپندارى كه بيشترشان مىشنوند يا تعقّل مىكنند؟ آنان جز مانند دامها نيستند، بلكه گمراهترند. (45) آيا نديدهاى كه پروردگارت چگونه سايه را كشيده است؟ اگر مىخواست آن را ساكن مىكرد؛ آنگاه خورشيد را دليل آن قرار دادهايم. (46) سپس آن را به تدريج به سوى خود برمىگيريم. (47) و اوست آنكه شب را براى شما وسيله پوشش و خواب را مايه آرامش قرار داد، و روز را زمان برانگيختن [از خواب] گردانيد. (48) و اوست آنكه بادها را نويدى پيشاپيش [باران] رحمت خود مىفرستد، و از آسمان آبى پاكيزه كننده فرود مىآوريم، (49) تا به وسيله آن سرزمينى مرده را زنده كنيم و آن را به مخلوقات خود، دامها و مردم بسيارى بنوشانيم. (50) و اين [آب] را ميانشان به طور متفاوت نازل كرديم تا هوشيار شوند، ولى بيشتر مردم جز ناسپاسى نخواستند. (51) و اگر مىخواستيم، در هر شهرى [پيامبرى] اخطار كننده مىفرستاديم [تا كار تو سبك شود، ولى نكرديم]. (52) پس كافران را اطاعت مكن و بهوسيله اين [قرآن] با آنان به مبارزه و جهادى بزرگ بپرداز. (53) و اوست آنكه دو دريا را به هم پيوسته است. اين شيرين و گوارا و آن شور و تلخ است، و ميان آن دو حايل و مانعى نفوذناپذير قرار داده است [تا درهم نياميزند]. (54) و اوست آنكه از آب، بشرى آفريد، پس او را [داراى خويشاوندى] نسبى و سببى قرار داد، و پروردگار تو همواره تواناست. (55) و جز خدا چيزى را مىپرستند كه نه سودشان مىدهد و نه زيانشان مىرساند؛ و كافر همواره بر ضدّ پروردگارش پشتيبان [شيطان] است.