(137) اين [دعوت تو چيزى] جز روش پيشينيان نيست. (138) و ما هرگز گرفتار عذاب نخواهيم شد. (139) پس او را تكذيب كردند و [ما] هلاكشان كرديم. به راستى در اين [حادثه] نشانهاى [بزرگ] وجود دارد، ولى بيشتر آنان مؤمن نبودند. (140) و به يقين، پروردگار توست كه عزّتمند و مهربان است. (141) قوم ثمود پيامبران را تكذيب كردند. (142) آنگاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمىكنيد؟ (143) من براى شما فرستادهاى امينم. (144) پس از خدا پروا بداريد و از من اطاعت كنيد. (145) و من براى اين [رسالت خود] مزدى از شما طلب نمىكنم، مزد من جز برعهده پروردگار جهانيان نيست. (146) آيا در آنچه در اينجا (دنيا) هست، ايمن رها خواهيد شد؟ (147) در باغها و چشمهسارها، (148) و كشتزارها و نخلستانهايى كه شكوفههايشان نرم و لطيف است. (149) و از كوهها ماهرانه خانههايى مىتراشيد. (150) پس، از خدا پروا بداريد و از من اطاعت كنيد. (151) و از فرمان اسرافكاران اطاعت نكنيد. (152) همانان كه در زمين فساد مىكنند و اصلاح نمىكنند. (153) گفتند: جز اين نيست كه تو از كسانى هستى كه سخت افسون شدهاند. (154) تو جز بشرى مانند ما نيستى. اگر راست مىگويى معجزهاى بياور. (155) گفت: اين ناقهاى است كه [شما خواستيد،] سهمى از آب براى او، و سهم روز معيّنى براى شماست. (156) و آسيبى به او نرسانيد كه عذاب روزى بزرگ شما را فروخواهد گرفت. (157) پس ناقه را كشتند ولى پس از آن پشيمان گشتند. (158) آنگاه عذاب [موعود] آنان را فروگرفت. به راستى در اين [حادثه] نشانهاى [بزرگ] وجود دارد، ولى بيشتر آنان مؤمن نبودند. (159) و به يقين، پروردگار توست كه عزّتمند و مهربان است.