(78) گفت: اين [ثروت] تنها براساس دانشى كه نزد من است به من داده شده است. آيا او [به آنچه داشت مغرور بود و] نمىدانست كه خدا نسلهايى را پيش از او نابود كرد كه از او نيرومندتر و ثروت اندوزتر بودند؟ و از مجرمان [به هنگام هلاكت] در مورد گناهانشان سؤال نمىشود. (79) پس [قارون] درحالىكه در تجمّل خود فرورفته بود بر قوم خويش در آمد. آنان كه زندگى دنيا را مىخواستند، گفتند: اى كاش مانند آنچه به قارون داده شده است براى ما هم بود! راستى او صاحب بهرهاى بزرگ [از ثروت] است. (80) و كسانى كه از دانش برخوردار بودند، گفتند: واى بر شما! براى كسى كه ايمان آورده و كار شايسته انجام داده پاداش خدا بهتر است، و جز شكيبايان كسى اين [حقيقت] را درك نمىكند. (81) پس او و سرايش را در زمين فروبرديم، و هيچ گروهى نداشت كه در برابر [انتقام] خدا يارىاش كنند، و خود [نيز] نتوانست از خويشتن دفاع كند. (82) و آنان كه ديروز منزلت او را آرزو مىكردند، [امروز] مىگفتند: وه! گويى خدا رزق [خود] را براى هركس از بندگانش كه بخواهد وسعت مىدهد، و [براى هركه بخواهد] تنگ مىگرداند. اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود، ما را [نيز] در زمين فروبرده بود. وه! گويى كافران پيروز نمىشوند. (83) اين سراى آخرت است كه آن را براى كسانى قرار مىدهيم كه در زمين خواهان هيچگونه برترى جويى و فسادى نيستند، و عاقبت [نيكو] براى تقواپيشگان است. (84) هركس كار نيكو بياورد، [پاداشى] بهتر از آن خواهد داشت؛ و هركس كار بد بياورد، كسانى كه كارهاى بد كردهاند، جز به آنكه مىكردند سزا داده نمىشوند.