(17) مثلشان مثل كسى است كه آتشى برافروزد [تا از نور آن بهره گيرد]، پس وقتى آتش اطراف او را روشن كند، خدا نورشان را ببرد و آنان را در حالى كه [چيزى را] نمىبينند در ظلمتهايى [متراكم] رها كند. (18) [آنان] كر و لال و كوراند، از اينرو [به سوى حق] بازنمىگردند. (19) يا [مثلشان] مانند اين است كه بارانى تند از آسمان ببارد كه در آن، تاريكىها و رعد و برقى باشد و [گرفتاران آن باران] به علّت صاعقهها، از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهايشان نهند، و خدا بر كافران احاطه دارد. (20) نزديك است كه برق چشمانشان را بربايد؛ هر بار كه براى آنان روشنى دهد، در آن راه مىروند و چون بر آنان تاريك شود مىايستند؛ و اگر خدا مىخواست گوشها و چشمهايشان را از بين مىبرد؛ به يقين خدا بر هر چيزى تواناست. (21) اى مردم، پروردگارتان را كه شما و كسانى را كه پيش از شما بودهاند آفريده است، بپرستيد، باشد كه تقواپيشه شويد. (22) همان كسى كه زمين را براى شما فرشى و آسمان را سقفى قرار داده، و از آسمان آبى فروفرستاده و به وسيله آن از محصولات براى شما رزقى پديد آورده است؛ پس با اينكه مىدانيد [او خالق همه چيز است] براى خدا همتايانى قرار ندهيد. (23) و اگر در آنچه بر بنده خود نازل كردهايم شكّى داريد، اگر راست مىگوييد، يك سوره مانند آن بياوريد و ياوران خود را جز خدا [به يارى] فرا خوانيد. (24) پس اگر نكرديد- و هرگز نمىتوانيد كرد- بترسيد از آتشى كه سوخت آن مردم و سنگها خواهند بود و براى كافران آماده شده است.