(25) و از نشانههاى [قدرت] او اين است كه آسمان و زمين به فرمان او برپايند؛ آنگاه چون شما را با يك دعوت از زمين فراخواند، به ناگاه [از گورها] بيرون مىآييد. (26) و هركه در آسمانها و زمين است مملوك اوست، و همه در برابر او خاضعند. (27) و اوست كه آفرينش [انسان] را آغاز مىكند، سپس آن را [در قيامت] تجديد مىنمايد، و اين براى او آسانتر است. و برترين وصفها در آسمانها و زمين از آن اوست، و اوست كه عزّتمند و حكيم است. (28) براى شما از خودتان مثلى زده است: آيا در آنچه به شما عطا كردهايم شريكانى از بردگانتان داريد كه در آن با هم برابر باشيد و همانطور كه شما از يكديگر مىترسيد [كه مبادا كسى مال مشترك را به خود اختصاص دهد] از بردگان نيز بترسيد؟ [هرگز! پس چگونه ممكن است مخلوق خدا شريك او باشد؟] اينگونه، آيات خود را براى مردمى كه عقل خود را به كار مىگيرند توضيح مىدهيم. (29) [مشركان تعقّل نمىكنند] بلكه اين ستمكاران بدون هيچ دانشى هوسهاى خود را دنبال نمودهاند. پس كسانى را كه خدا [در اثر پيروى از هوسها] گمراه كرده است چه كسى هدايت مىكند؟ [هيچكس هدايتشان نمىكند] و آنان هيچ ياورى نخواهند داشت. (30) پس با گرايش به حقّ، به اين دين [توحيدى] روى بياور، با همان فطرت الهى كه مردم را بر آن آفريده است. آفرينش خدا تغييرپذير نيست. اين است آن آيين راست و درست، ولى بيشتر مردم نمىدانند. (31) [ملازم فطرت الهى باشيد] درحالىكه روىآورندگان به سوى او هستيد، و از او پروا كنيد و نماز را برپا داريد و از مشركان نباشيد؛ (32) از كسانى كه دين خود را قطعهقطعه كردند و گروهگروه شدند، و هر گروهى به آنچه پيش اوست دلخوش است.