(42) بگو: در زمين بگرديد و بنگريد عاقبت كسانى كه پيشتر بودند [و طغيان كردند] چگونه بود. بيشترشان مشرك بودند. (43) پس به اين آيين راست و درست روى بياور، پيش از آنكه روزى از جانب خدا فرارسد كه بازگشتى براى آن نيست. آن روز همه از يكديگر جدا مىشوند. (44) هركه كفر ورزد، كفرش به زيان خود اوست، و كسانى كه كار شايسته كنند، [جايگاهى نيكو] براى خود آماده مىكنند. (45) تا [خدا] كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند از فضل خود پاداش دهد [و كافران را از آن محروم كند،] زيرا او كافران را دوست نمىدارد. (46) و از نشانههاى [قدرت] او اين است كه بادها را درحالىكه نويد دهندهاند مىفرستد تا [به شما مژده باران دهد و] از رحمت خود به شما بچشاند و كشتىها به فرمان او حركت كنند و شما از فزونبخشى او طلب كنيد، و باشد كه سپاس بگزاريد. (47) بىترديد، پيش از تو پيامبرانى را به سوى قومشان فرستاديم؛ پس با معجزات نمايان به سويشان آمدند. [برخى ايمان آوردند و برخى كفر ورزيدند؛] پس ما از كسانى كه مرتكب جرم شدند انتقام گرفتيم [و مؤمنان را يارى كرديم،] و يارى كردن مؤمنان حقّى است كه برعهده ماست. (48) خداست كه بادها را مىفرستد و بادها ابرى برمىانگيزند؛ پس هرگونه بخواهد آن را در آسمان مىگستراند، و [گاه] آن را قطعهقطعه مىكند، و مىبينى باران از لابهلاى آن بيرون مىآيد، و هنگامى كه آن را به هركس از بندگانش كه خواست، رسانيد، به ناگاه آنان شادمانى مىكنند. (49) و قطعا پيش از آنكه باران بر آنان فروفرستاده شود، [آرى] پيش از آن سخت نااميد بودند. (50) پس به آثار رحمت خدا بنگر كه چگونه زمين را پس از مرگش زنده مىكند. به يقين هم اوست كه زندهكننده مردگان است، و او بر هر چيزى تواناست.