(51) و اگر بادى [مسموم] بفرستيم و آن [كشت] را زرد شده ببينند، قطعا پس از آن ناسپاسى خواهند كرد. (52) پس بىگمان تو نمىتوانى [حق را] به مردگان بشنوانى و نمىتوانى دعوت خود را به كران نيز- آنگاه كه پشتكنان روى مىگردانند- بشنوانى. (53) و تو هرگز نمىتوانى كوران را از گمراهىشان به راه آورى. تو فقط [دعوت خود را] به كسانى مىتوانى بشنوانى كه به آيات ما ايمان مىآورند و در نتيجه [در برابر ما] تسليماند. (54) خداست كه شما را از ضعف آفريد، آنگاه پس از ضعف قوّت بخشيد، سپس بعد از قوّت، ناتوانى و پيرى قرار داد. هرچه بخواهد مىآفريند، و اوست كه دانا و قدرتمند است. (55) و روزى كه قيامت برپا شود، مجرمان سوگند مىخورند كه جز ساعتى درنگ نكردهاند. [در دنيا نيز] اينگونه منحرف مىشدند. (56) و كسانى كه از دانش و ايمان برخوردار شدهاند، مىگويند: قطعا شما طبق آنچه در كتاب خداست تا روز قيامت درنگ كردهايد، و اين روز قيامت است، ولى شما نمىدانستيد [كه قيامت حقّ است]. (57) پس در آن روز عذر كسانى كه ستم كردهاند به حالشان سودمند نيست، و از آنان نمىخواهند كه [با عمل خود، خدا را] خشنود سازند. (58) و به راستى در اين قرآن براى مردم هرگونه مثلى زديم؛ و اگر معجزهاى برايشان بياورى، آنان كه كفر ورزيدهاند حتما خواهند گفت: شما جز بر باطل نيستيد. (59) اينگونه، خدا بر دلهاى كسانى كه معرفت ندارند مهر مىنهد. (60) پس صبر پيشه كن كه وعده خدا [در مورد يارى تو] حق است، و مبادا كسانى كه اهل يقين نيستند تو را به سبكسرى وادارند.