(20) آيا نديدهايد كه خدا آنچه را كه در آسمانها و آنچه را كه در زمين است براى شما مسخّر ساخته و نعمتهاى آشكار و پنهان خود را به فراوانى بر شما ارزانى داشته است؟ و بعضى از مردم، بىآنكه علمى [ضرورى] و هدايتى [از راه استدلال] و كتاب روشنگرى [از آسمان] داشته باشند، درباره خدا مجادله مىكنند [و يگانگى او را منكر مىشوند]. (21) و هنگامى كه به آنان گفته مىشود: از آنچه خدا نازل كرده است پيروى كنيد، مىگويند: [نه،] بلكه ما از آنچه پدرانمان را بر آن يافتهايم پيروى مىكنيم. آيا [در هر حال از پدرانشان پيروى مىكنند،] هرچند شيطان آنان را به عذاب آتش شعلهور دعوت مىكرده است؟ (22) و هركس روى خود را با حالت تسليم به سوى خدا كند و نيكوكار باشد، قطعا به محكمترين دستگيره چنگ زده است، و فرجام كارها فقط به سوى خداست. (23) و هركه كفر ورزد، نبايد كفر او تو را غمگين كند. بازگشتشان فقط به سوى ماست، و آنان را از آنچه كردهاند باخبر مىكنيم. بىترديد، خدا به آنچه در درون سينههاست داناست. (24) اندكى كاميابشان مىكنيم، سپس به [ورود در] عذابى سخت ناچارشان مىسازيم. (25) و اگر از آنان بپرسى: چه كسى آسمانها و زمين را آفريده است؟ قطعا خواهند گفت: خدا. بگو: ستايش از آن خداست. [آيا اين را مىفهمند؟ نه،] بلكه بيشترشان شناخت ندارند. (26) آنچه در آسمانها و زمين است فقط از آن خداست. قطعا خداست كه بىنياز و ستوده است. (27) و اگر آنچه درخت در زمين است [براى نوشتن كلمات خدا] قلم شود، و اين درياى محيط [مركّب گردد، و] هفت درياى ديگر آن را پس از تمام شدنش مدد كنند، كلمات خدا پايان نمىپذيرد. بىترديد، خدا عزّتمند و حكيم است. (28) آفرينش و برانگيختن شما جز مانند [آفرينش و برانگيختن] يك تن نيست. به يقين، خدا شنوا و بيناست.