(29) آيا نديدهاى كه خدا شب را در روز فرومىبرد، و روز را [نيز] در شب فرومىبرد، و خورشيد و ماه را مسخّر كرده است كه هركدام تا سرآمدى معيّن در حركتند، و اينكه خدا به آنچه مىكنيد آگاه است؟ (30) اين به دليل آن است كه خدا خود حقّ است و آنچه جز او مىخوانند باطل است و خداست كه بلندمرتبه و بزرگ است. (31) آيا نديدهاى كه كشتىها به نعمت خدا در دريا روان مىشوند تا [خدا] برخى از نشانههاى [قدرت] خود را به شما بنماياند؟ به راستى در اين [امر] براى هر صبر پيشه سپاسگزارى نشانههايى [از قدرت خدا] است. (32) و هنگامى كه آنان را موجى [از پس موجى] همچون سايبانها فراگيرد، خدا را درحالىكه اعتقاد خود را براى او خالص ساختهاند مىخوانند، ولى هنگامى كه به سوى خشكى نجاتشان دهد، برخى از آنان به راه اعتدال مىروند. و آيات ما را تنها پيمانشكنان كفرانپيشه انكار مىكنند. (33) اى مردم، از پروردگارتان پروا كنيد، و بترسيد از روزى كه هيچ پدرى به جاى فرزندش كارى نمىسازد، و هيچ فرزندى به هيچ وجه به جاى پدرش كارساز نخواهد بود. قطعا وعده خدا حقّ است؛ پس مبادا زندگى دنيا شما را فريب دهد، و مبادا آن [شيطان] فريبكار شما را به [عفو] خدا مغرور كند. (34) همانا خداست كه علم به قيامت نزد اوست، و باران را فرومىفرستد، و آنچه را كه در رحمهاست مىداند، و كسى نمىداند كه فردا چه به دست مىآورد، و كسى نمىداند كه در چه سرزمينى مىميرد. قطعا خدا دانا و آگاه است. سوره سجده