به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) الف، لام، ميم. (2) نازل كردن اين كتاب- كه شكّى در آن نيست- از پروردگار جهانيان است. (3) آيا مىگويند: آن را بربافته [و به خدا نسبت داده] است؟ [نه،] بلكه آن حقّ است و از جانب پروردگار توست، تا قومى را كه پيش از تو هيچ اخطار كنندهاى برايشان نيامده است اخطار كنى، باشد كه آنان راه يابند. (4) خداست آنكه آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش روز آفريد، آنگاه بر عرش [اقتدار] قرار گرفت. جز او هيچ ياور و شفاعت كنندهاى براى شما نيست. پس آيا هشيار نمىشويد؟ (5) كار [جهان] را با تدبير از آسمان به سوى زمين نازل مىكند، سپس در روزى كه اندازه آن به شمارش شما هزار سال است، به سوى او بالا مىرود. (6) اين است [خداى] داناى نهان و آشكار كه عزّتمند و مهربان است. (7) همان كسى كه هرچه را آفريده نيكو آفريده، و آفرينش انسان را از گل آغاز كرد. (8) سپس نسل او را از چكيدهاى كه آبى بىمقدار است قرار داد. (9) آنگاه او را درست اندام ساخت و از روح خود در او دميد، و براى شما گوش و چشم و دل آفريد، [ولى شما] كم سپاسگزارى مىكنيد. (10) و گفتند: آيا هنگامى كه [ذرّات بدن ما پراكنده گشت و] در زمين گم شديم، به راستى در آفرينشى جديد قرار خواهيم گرفت؟ [نه،] بلكه آنان لقاى پروردگارشان را منكرند. (11) بگو: آن فرشته مرگى كه بر شما گماشته شده است [جان] شما را مىگيرد، سپس به سوى پروردگارتان بازگردانده مىشويد.