(16) بگو: اگر از مرگ يا كشته شدن فرار كنيد، اين فرار شما هرگز به حالتان سودمند نيست و [اگر به فرض سودمند باشد،] در آن صورت جز اندكى بهرهمند نخواهيد شد. (17) بگو: اگر خدا براى شما رنجى يا رحمتى اراده كند، كيست كه شما را در برابر [اراده] خدا مصون بدارد؟ اينان جز خدا يار و ياورى براى خود نخواهند يافت. (18) بىترديد، خداوند كسانى از شما را كه [مردم را از يارى پيامبر] باز مىدارند، و كسانى را كه به برادرانشان مىگويند: «به سوى ما بياييد» و فقط اندكى در جنگ حضور مىيابند، مىشناسد. (19) اين در حالى است كه آنان نسبت به شما بخل مىورزند؛ پس وقتى كه ترس روى دهد، آنان را مىبينى كه به سوى تو مىنگرند، درحالىكه چشمانشان همچون كسى كه بيهوشى مرگ بر او چيره شده است مىچرخد؛ و هنگامى كه ترس برطرف شود، با زبانهايى تيز به شما آزار مىرسانند، درحالىكه بر مال حرص مىورزند. اينان ايمان نياوردهاند؛ از اينرو خدا اعمالشان را تباه كرده است، و اين بر خدا آسان است. (20) مىپندارند كه احزاب نرفتهاند؛ و اگر احزاب [بار ديگر] بيايند، آرزو مىكنند كه كاش خود باديهنشينانى در ميان اعراب بودند و از اخبارتان مىپرسيدند. و اگر در ميان شما بودند، جز اندكى پيكار نمىكردند. (21) بىترديد، براى شما در [روش] پيامبر خدا سرمشقى نيكو وجود دارد؛ براى كسى كه به خدا و روز واپسين اميد دارد و خدا را بسيار ياد مىكند. (22) و هنگامى كه مؤمنان احزاب را ديدند، گفتند: اين است آنچه خدا و پيامبرش به ما وعده دادند، و خدا و پيامبرش راست گفتند؛ و [تهاجم دشمن] جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود.