(7) و [ياد كن] وقتى را كه از پيامبران [در مورد تبليغ رسالتشان] پيمان گرفتيم، و از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى پسر مريم [نيز]؛ و از آنان پيمانى محكم گرفتيم. (8) تا [خدا] راستگويان [در عقيده و عمل] را از راستىشان بازپرسد [و پاداششان دهد]، و براى كافران عذابى دردناك آماده كرده است. (9) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد، آنگاه كه سپاهيانى به سوى شما آمدند، پس بادى [سخت] و سپاهيانى كه آنها را نمىديديد برسرشان فرستاديم [تا آنان را شكست دادند]، و خدا به آنچه انجام مىدهيد بيناست. (10) آنگاه كه از بالا و پايين شما به سوى شما آمدند، و آنگاه كه چشمها خيره شد و جانها به حنجرهها رسيد و به خدا آنگمانها را برديد. (11) آنجا بود كه مؤمنان آزمايش شدند و سخت تكان خوردند. (12) و آنگاه كه منافقان و كسانى كه در دلهايشان مرضى بود، مىگفتند: خدا و پيامبرش جز از روى فريب به ما وعده [يارى] ندادهاند. (13) و آنگاه كه گروهى از آنان گفتند: اى اهل يثرب، [صحنه نبرد] جاى ماندن شما نيست، پس برگرديد. و گروهى از آنان از پيامبر اجازه [رفتن] مىخواستند، و مىگفتند: خانههاى ما بىحفاظ است، درحالىكه آنها بىحفاظ نبود. آنان جز قصد فرار نداشتند. (14) و اگر از اطراف خانههايشان بر آنان درمىآمدند، سپس از آنان مىخواستند فتنه كنند، به سراغ آن مىرفتند و براى آن جز اندكى درنگ نمىكردند. (15) و حال آنكه پيشتر با خدا عهد كرده بودند كه [به دشمن] پشت نكنند؛ و عهد خدا بازخواست شدنى است.